Swoje piękno – migotanie barw, iskrzenie promieni – diament zawdzięcza w równej mierze specyficznym właściwościom fizycznym jak i właściwej obróbce. W przypadku szlifu brylantowego, jego jakość określa się na podstawie następujących cech:
• kształtu – kombinacji zarysu diamentu z rozmieszczeniem faset;
• proporcji – współzależności wielkości różnych części diamentu a średnicą rondysty;
• wykończenia szlifu – poprawności kształtu, symetrii rozmieszczenia faset oraz jakości powierzchni.
Jakość tych cech decyduje o brylancji diamentu, tzw. ogniu i życiu diamentu.

Powszechnie stosowane kształty diamentów o szlifach brylantowych to: okrągły dla którego zarezerwowany jest termin 'brylant' oraz 'kształty fantazyjne', który to termin używany jest do opisu wszystkich innych kształtów poza okrągłym np. princessa, radiant, szmaragdowy, markiza, owal, łezka/gruszka, antyk i in.